Your Daily Portion of Happiness

Green Happiness is your expertly blended green juice powder, making daily nutritional health care effortless for you.

Vegan

Gluten free

High in fibre

Soy free

Mijn tweede trimester: waar blijft die energie, nu al nesteldrang & spannende echo

We zijn weer terug in Nederland en ik begin te wennen aan het zwanger zijn. Misschien kan ik zelfs wel zeggen dat ik me minder ‘zwanger’ voel dan in het begin. Het voelt in ieder geval niet meer zo overweldigend. Er is weer ruimte gekomen voor andere dingen in m’n leven. Alhoewel… Ik logeer even bij mijn ouders en voor ik het weet sta ik met m’n moeder in een babywinkel een mozesmandje uit te zoeken. Nog even die leuke straat in Den Bosch in met al die babywinkels. Ik dacht dat ik er niet gevoelig voor zou zijn, maar toch loop ik weg met een tas vol babykleertjes. 

Zou ik nu niet méér energie moeten hebben?

De verloskundige (ze komt elke keer bij ons thuis voor een consult, wat een luxe!) vertelt me dat ik nu juist méér energie kan verwachten, misschien zelfs meer dan voor m’n zwangerschap. Ik wacht en wacht, maar ik merk er niets van. Nog regelmatig doe ik een middagdutje of yoga nidra. En aan het einde van de dag kun je me opvegen. Oók nog boodschappen doen en koken? Echt niet. De dagen dat ik alleen thuis ben wordt de avondmaaltijd vaak een broodje met hummus en avocado. Al begin ik er ook wat slimmer in te worden. De dagen en momenten dat ik wél energie heb kook ik direct wat meer porties of ik kook wat gezonds voor de lunch. 

Wel nog even checken of mijn bloedwaardes goed zijn, wellicht komt de vermoeidheid door een laag ijzer? Maar alle levels zijn goed! Ik slik dagelijks de vegan Lifelong Vitality supplementen van doTERRA, zoals ik daarvoor ook al deed. Eigenlijk is mijn hele eetpatroon niet enorm veranderd met de zwangerschap. Ik neig naar wat eiwit- en vetrijker eten, liefst beetje zout. En ik ga veel vaker voor crackers en brood. Is dat een zwangerschapscraving of is het gewoon gemak? Hoe je gezond plantaardig kunt (blijven) eten tijdens de zwangerschap kun je lezen in deze blog.

M’n kleren passen niet meer en ik voel iets bewegen!

M’n buik begint steeds meer te groeien, je ziet nu echt dat ik zwanger ben. Op straat krijg ik complimentjes en wordt er met me geflirt, I like this 😉 Die groeiende buik leidt overigens ook direct tot een nieuwe uitdaging; wat moet ik aan? Toch maar zo’n zwangerschapsjeans kopen, al blijk ik dat helemaal niet lekker te vinden zitten, zo’n band over m’n buik. De bewegingen in m’n buik kan ik steeds beter voelen. Wow wat is dit toch bijzonder! Er groeit gewoon een echt mensje in m’n buik. Aan de ene kant de normaalste zaak van de wereld (het gebeurt tenslotte overal), maar tegelijkertijd voelt het alsof ik het mysterie van het leven van heel dichtbij mag aanschouwen. Ergens na week 20 kan m’n partner het ook voelen wanneer hij zijn hand op m’n buik ligt. Vol verbazing merk ik hoe de baby op hem reageert. Wanneer ik tegen hem aan lig, hij z’n hand op mijn buik legt of wanneer hij begint te zingen of te praten. Heel anders dan wanneer anderen een hand op m’n leggen. Zeker wanneer ik m’n partner even niet heb gezien en hij komt thuis, begint te praten of ik kruip tegen ‘m aan, begint de baby direct te bewegen. Ik krijg er kippenvel van als ik me realiseer dat ook zij al een band hebben. Het bewegende beestje in m’n buik is niet alleen een creatie van mij, ik ben alleen een tijdelijk huisje. 

Een spannende echo

Rond week 13 en week 20 hebben we nog eens een echo. Aan de ene kant bijzonder om te zien hoe het daar binnen uitziet, maar tegelijkertijd voelt het ook een beetje overbodig. Zou ik het niet voelen wanneer er iets niet klopt? Het wordt me pas echt duidelijk dat er vooral naar afwijkingen wordt gezocht wanneer bij de 20 weken echo het ene niertje iets groter lijkt te zijn. Ga maar naar het ziekenhuis zeggen ze. Ik snap niet zo goed waarom, maar we doen het maar. Nieren zien er goed uit vertelt de gynaecoloog, maar we kunnen niet zien of er nu 1 of 2 leidertjes naar de blaas gaan dus kom over een paar weken nog eens terug. ‘Waarom dan?’ vraag ik. Ze kan het me niet goed uitleggen. Mensen schijnen heel goed te kunnen leven met 2 van die leidertjes, mocht dat al zo zijn, maar er zou ook een vergrote kans kunnen zijn op een blaasontsteking. ‘Goed de plasluiers in de gaten houden na de geboorte (doe je dat sowieso niet?) en we kunnen preventief alvast antibiotica geven aan de baby zodra deze geboren is’ zegt de gynaecoloog. Ik voel me er niet geruster op. Alles op de echo zag er goed uit, ook de NIPT-test kwam zonder afwijkingen terug, dus we besluiten de extra echo te laten zitten. We zien het wel als de baby geboren is. Er moet wel echt iets levensbedreigends aan de hand zijn voordat ik het antibiotica wil gaan geven en van meer onderzoeken vooraf krijg ik alleen maar stress. Vroeger deden ze al deze echo’s toch ook niet? 

Ik snap wel waarom mensen bij de 20 weken echo het geslacht willen weten, dan wordt het toch nog iets bijzonders! Wij hebben besloten het niet te doen. Ik wil mezelf ervoor behoeden dat ik al een invulling ga maken in mijn hoofd over hoe ons kind zal gaan zijn. Er komt straks een nieuw mens ter wereld! Naarmate de tijd verstrijkt wordt ik wel steeds nieuwsgierig, wie zal het zijn?

Nu al nesteldrang

Begint bij andere mama’s to be de nesteldrang ook al zo vroeg? De enige boeken die me nog interesseren zijn boeken die te maken hebben met zwangerschap. Ik verslind ze allemaal en vind het heerlijk. Een lijst van mijn favorieten kun je hier vinden. Ik geef ons op voor de geboortecursus van Mom&Co en ondertussen prep ik langzaam het huis voor de baby. Wasbare luiers van HappyNaps, een ladenkast waar alle kleertjes en luiers in kunnen, een draagdoek, een comfortabele pyjama voor mij, etc. Alhoewel ik denk dat ik zo minimalistisch mogelijk probeer te doen, toch heb je best wel wat nodig als er een baby komt! Niet alleen voor de baby, maar ook voor mezelf, om een beetje comfortabel de kraamtijd door te komen. Mijn vriend vraagt zich op den duur af waarom alles al zoveel maanden van te voren klaar moet staan, maar mij geeft het een gevoel van rust. Nu heb ik nog zin om het te regelen, misschien aan het einde niet meer. Kan de baby met een gerust hart ook eerder komen. 

Ineens vind ik deze dingen zó lekker

Ineens zijn er dingen die ik zó lekker vindt. Zoals het borstvoedingskussen wat ik heb gekregen en ik nu gebruik als slaapkussen. Wist ik veel dat ik het nodig zou hebben, maar met die dikker wordende buik voelt het zó ondersteunend! Een geboorte-/fitness bal als bureaustoel helpt me enorm om minder rugklachten te ervaren. En ik ben begonnen aan een 10-weekse zwangerschapsyoga bij Mangalam. Nu deed ik al yoga, maar een les speciaal voor zwangeren blijk ik toch echt nog lekkerder te vinden! Elke zondagmiddag is weer een ware traktatie. Ik hoef me niet aan te passen als enige zwangere in de les, maar alle houdingen zijn juist ondersteunend. Met een fijne lange meditatie en yoga nidra én altijd een kop thee met wat lekkers achteraf. Ik merk wel dat fietsen me ineens niet zo lekker meer afgaat. Al die hobbeltjes op de grachten en het is zo druk buiten! Vaak kom ik uitgeput weer terug van een klein ritje, dus ik besluit vaker te wandelen. Iets wat ik eerder nooit deed, duurde me te lang, vind ik nu heerlijk. M’n leven gaat echt een stuk trager… Ik geef me er maar aan over. 

Een voelbare tijd van transformatie

Als ik terugkijk op het tweede trimester realiseer ik me pas wat een enorme transformatiefase het ook voor me geweest is. Hoe gammel ik me voelde met alles wat continu aan het veranderen was zonder dat ik duidelijk voelde waar het heen ging. Waar de ene dag alles heerlijk leek te gaan en ik bruiste van de energie, maar de volgende dag was ik een hoopje wat amper uit bed kon komen. Waar vorige week een lange wandeling nog prima ging, is deze week na een uur m’n energie echt op en begint m’n buik te trekken. Waar twee weken terug die outfit nog perfect zat, past het shirtje nu niet meer over m’n buik. Het doet zo’n beroep op m’n flexibiliteit. Leuk dat idee van ‘in the flow’ leven, maar stiekem vul ik ook gewoon mijn agenda met activiteiten en wil ik vervolgens alles wat gepland staat doen. Wat nou luisteren naar ‘the flow’ en mijn lichaam. Maar mijn lichaam heeft het op dit moment echt voor het zeggen. Waar ik vroeger mezelf nog wel kon pushen, tóch wat langer op dat feestje blijven, óók nog even dit doen en nét wat langer blijven werken. Nu roept mijn lichaam me meteen tot een halt. Uitgeput en huilend lig ik op de bank. Vooral verdrietig omdat ik me realiseer hoe vaak ik eigenlijk nét een beetje over mijn grens heen ben gegaan voordat ik zwanger werd, hoe normaal dat voor me was. Voldoen aan het beeld wat ik van mezelf had of aan het ideaalplaatje wat ik in mijn hoofd heb gemaakt. Ergens wel fijn dat sterke gevoel van intuïtie, maar toch ook heel confronterend. 

Er komen af en toe sterke gevoelens boven die me terugbrengen naar m’n eigen babytijd. Zonder beelden of woorden, maar toch lijken het herinneringen. Bijvoorbeeld hoe spannend ik de wereld vond en het liefst nog even dicht bij papa en mama was gebleven voordat ik me daartoe had moeten verhouden. Een avond lang kan ik niets anders dan huilen en lig ik dankbaar in de armen van m’n vriend als hij thuiskomt. ‘Kan ik wat voor je doen?’ vraagt hij, maar hij hoeft niets, me gewoon even vasthouden en laten huilen. Ik voel me net een baby en weet niet eens waar het verdriet over gaat. Het leert me wel dat baby’s soms gewoon moeten huilen, dat je het niet hoeft op te lossen, dat vasthouden voldoende is.

Het voelt als opschonen, deze tijd. Alsof ik wordt klaargestoomd voor de volgende fase in m’n leven. Waar het nu eenmaal trager gaat, ik lang niet alles kan doen wat ik wellicht zou willen, m’n trots opzij mag zetten en om hulp mag vragen (koken of de was doen is soms écht een klus) en er wordt gehuild gewoon omdat het even nodig is. 

Voor je het weet is het weer voorbij

Ik geniet ook steeds meer van het zwanger zijn. Ik realiseer me hoe kort deze tijd relatief is en ik ben bang dat ik de schopjes in mijn buik straks ga missen. Nog maar extra van genieten nu het kan. Ik doe een fotoshoot bij Anne Sarah Dijkhorst om deze speciale tijd vast te leggen. 


Benieuwd naar de rest van mijn zwangerschap? Lees hier over mijn reis naar zwanger worden en het eerste trimester.

Bestel Green Happiness

Vitamins, minerals, good bacteria, and whole food sourced ingredients in one convenient daily serving. One scoop, 250–350 ml of cold water. Once a day, every day.

Eénmalige aankoop

€ 79,00
€ 2,33 per portie / day

Abonnement

€ 59,00
€ 1,96 per portie / dag
Information on this site is provided for informational purposes only. It is not meant to substitute for medical advice from your physician or other medical professional. You should not use the information contained herein for diagnosing or treating a health problem or disease, or prescribing any medication. Carefully read all product documentation. If you have or suspect that you have a medical problem, promptly contact your regular health care provider.

Follow Green Happiness

© 2023 Green Happiness  |  Algemene voorwaarden  | FAQ | Blog | Recepten |