Van jarenlang geen menstruatie naar orgasmes zonder ejaculatie en conscious conception
Het moet die ene dag in december 2021 zijn geweest dat ons kindje is verwekt. Ik weet nog dat we elkaar aankeken na het orgasme. Oeh, dit is wel spannend. We wisten allebei dat ik nu aan het ovuleren was. Zou er dan nu een bevruchting plaatsvinden? Ach nee, vast niet. Ik wist niet eens heel zeker hoe vruchtbaar ik nou was. We gebruikten al jaren geen anticonceptiemiddel, dus zou ik dan niet allang een keertje ‘’per ongeluk’’ zwanger moeten zijn geraakt?
Seks zonder anticonceptie?
Even in de tijdmachine terug hoe we tot dat punt zijn gekomen om comfortabel seks te hebben ‘’zonder’’ anticonceptiemiddel.
Ik was ongeveer 22 jaar. Zat in mijn derde jaar studie Voeding & Dietetiek en begon me steeds meer te interesseren voor gezondheid. Ik maakte groene smoothies, vond de raw food movement reuze interessant en werd me ineens bewust van de hoeveelheid chemicaliën die terug te vinden waren in mijn dagelijks verzorgingsproducten. Ik las over hormonen en de impact van de anticonceptiepil. Nu ervaarde ik zelf geen klachten, maar ik had ook geen idee of ik me ‘’beter’’ zou voelen zonder de pil. Immers gebruikte ik deze al sinds mijn 16e. Waarom? Ik wilde seks met m’n toenmalige vriendje en na alle waarschuwingen van m’n moeder en school (niet zwanger worden!) leek dit de gemakkelijkste oplossing. ‘’Doe maar de Diana pil’’ zei ik tegen de huisarts. Die had m’n zus ook en ik wist dat die ook nog eens hielp tegen puistjes. Een droom voor elk pubermeisje, toch? Als ik toen had geweten dat het m’n hele testosteronlevel naar beneden haalde en die puistjes dubbel zo hard terug zouden komen zodra ik stopte met de pil, had ik wellicht een andere keuze gemaakt.
Maar toen werd ik niet ongesteld…
De laatste strip pillen was op en hoopvol wachtte ik op de terugkeer van mijn eigen cyclus. Die kwam niet. Na enkele maanden wachten toch maar eens naar de huisarts. ‘’Weet je zeker dat je niet zwanger bent?’’ vroeg hij. Voor de zekerheid maar een test, maar die bleek negatief, pfieuw. Een echo liet zien dat er ‘’niets’’ aan de hand was. Als de echoscopist niet had geweten dat ik geen maandelijkse bloedingen had zou ze denken dat het er perfect uitzag vertelde ze me. Nog maar weer even wachten dan… Stiekem ook best lekker om niet maandelijks door het ongemak te gaan wat ik bij vriendinnen zag.
Fast forward heeft het ruim drie jaar geduurd voordat ik weer een regelmatige cyclus had. In de tussentijd maakte ik me af en toe zorgen, heb ik regelmatig een zwangerschapstest gedaan (just to be sure) en legde ik het vervolgens ook weer naast me neer. Wat was ik blij dat ik nu al was gestopt en niet als ik al in de dertig was en graag zwanger wilde worden.
Anticonceptie zonder hormonen
Ondertussen zocht ik wél naar een anticonceptiemiddel. Eentje zonder hormonen, en een stuk koper in m’n lichaam zag ik ook niet zitten. Ik vond de LadyComp, waarmee je dagelijks je temperatuur meet. Werkte fijn! Maar onvoldoende betrouwbaar legde een SensiPlan instructeur me uit. Ze nodigde me uit voor een aantal lessen.
Dit was life changing voor me! Wat ik hier leerde over de vrouwelijke cyclus had ik op de middelbare school al willen weten. Wanneer ben je nu vruchtbaar, wanneer absoluut niet, wat gebeurd er met je hormoonlevels gedurende je cyclus en wat zijn fysieke signalen die je precies laten zien waar je in je cyclus zit? Waar ik in de pubertijd nog kon denken dat mijn vagina ‘’vies’’ was als ik witte afscheiding in m’n onderbroek vond, leerde ik nu dat je juist daar aan kunt herkennen dat je ovulatie er aan gaat komen. Ook snapte ik ineens waarom er een paar dagen in de maand waren dat ik écht zin had in seks. En ik al vochtig was zonder dat daar ook maar iets van voorspel of een ander persoon voor nodig was.
De methode die voor mij life changing was
SensiPlan en het boek ‘’Taking Charge of Your Fertility’’ van Toni Weschler zorgden ervoor dat ik elke ochtend m’n temperatuur begon te meten, even checkte hoe ‘’nat’’ ik was en alles bijhield in een grafiek. Ik was net aan het daten met mijn huidige vriend en hij stond welwillend tegenover deze methode. Hij begon op den duur ook zelf te herkennen aan mijn lijf wanneer ik vruchtbaar was en wanneer niet. ‘’Voor het zingen de kerk uit’’ was nu onze methodiek. Mits ik ongesteld was en de paar dagen daar omheen, dan was het sowieso veilig.
Eindelijk weer een normale, regelmatige cyclus
M’n cyclus was inmiddels af en toe weer terug, alhoewel nog heel onregelmatig en vaak sloeg het een maand over. Met wat ik inmiddels allemaal geleerd had dacht ik zelfs dat de bloedingen vaak niet eens echt menstruatie waren, maar meer een doorbloeding, aangezien ik op mijn grafiek lang niet altijd een eisprong kon ontdekken. De huisarts keek me niet begrijpend aan toen ik het probleem voorlegde. ‘’Wil je zwanger worden?’’ vroeg ze. ‘’Nee, dat niet.’’ ‘’Nou dan zou ik het erbij laten. Kom maar terug wanneer je een kinderwens hebt, dan kunnen we starten met hormoonbehandelingen.’’ Ik vond het maar een vreemd antwoord, maar wist ook dat ik dus niet hier moest zijn als ik mijn hormonen in balans wilde krijgen. Ik vond een chiropractor en elke keer dat ik bij haar was geweest had ik die maand ook een menstruatie. Win! Maar dan moest ik wel elke maand langskomen… Op den duur stopte ik daar ook weer mee. Ik begon nieuwe voedingssupplementen te slikken en drie maanden later realiseerde ik me dat ik sindsdien elke maand ongesteld was geworden!
Seks zonder ejaculatie
Terug naar de seks. ‘’Voor het zingen de kerk uit’’ is natuurlijk niet echt een betrouwbare anticonceptiemethode. Alhoewel ik wél had geleerd dat zaadcellen in de zaadleiders slechts zo’n 12 uur in leven blijven. Dus na een ejaculatie nóg een keer seks hebben (of de volgende ochtend) zou mogelijk ‘’gevaarlijk’’ voorvocht geven had ik zo bedacht. Nu hadden we vaak seks, maar was mijn vriend er goed in geworden om niet élke keer te ejaculeren. Daarnaast hadden we inmiddels ‘’tantra’’ ontdekt en ‘’de geheimen van de Tao’’ gelezen. Met een orgasme, en helemaal met ejaculatie, kun je behoorlijk wat levensenergie verliezen geven zij aan. Vandaar dat een man vaak snel in slaap valt na de seks. Mijn vriend begon op te merken dat hij zich minder opgewonden en energiek voelde na een ejaculatie en dat hield enkele dagen daarna nog aan. We begonnen te experimenteren en leerde een heel nieuw scala aan orgasmes kennen. Door te ontspannen, te ademen en te vertragen juist op de momenten dat het het heetst werd. Ik kan het iedereen aanraden, want de seks werd zo mogelijk nóg lekkerder, orgasmes voelde intenser en hielden langer aan, we konden langer seks hebben, vaker en de momenten er tussendoor werden we sneller opgewonden van elkaar.
Maar is dat echt ‘’veilig’’?
Nu was het niet zo dat ik in deze jaren altijd gerustgesteld was dat we het echt ‘’veilig’’ deden. Vandaar dat ik me ergens ook wel afvroeg, ben ik eigenlijk wel vruchtbaar? Ik kan me één moment nog heel goed herinneren. M’n menstruatie bleef uit, zou ik zwanger zijn? Ik wachtte totdat mijn vriend en ik elkaar weer zagen en de volgende ochtend deed ik een test. Negatief, wat een opluchting. Ik voelde me schuldig naar m’n vriend toe. ‘’Misschien moet ik toch maar kijken naar andere anticonceptiemiddelen. Ik heb iets gelezen over een vrouwencondoom wat je kunt inbrengen.’’ stelde ik voor. ‘’Ik was eigenlijk ergens ook wel teleurgesteld’’ zei hij. ‘’Waarom blijven we niet gewoon op deze manier doorgaan? En mocht je dan zwanger worden, dan is dat toch ook niet erg?’’ Ik voelde opluchting, een lichte opgewonden spanning en tegelijkertijd een enorme ontspanning toen hij dat zei. Inderdaad, ik voelde dat ook. M’n hoofd zegt er nog niet klaar voor te zijn, maar ik wist wel dat dit de man was van wie ik kinderen wilde.
Ik liet het dagelijks temperatuur meten ook weer los. Inmiddels kan ik, en mijn vriend ook, herkennen aan mijn lijf wanneer ik ovuleer. Door de kennis die ik heb opgedaan, weet ik wanneer de risicovolle dagen zijn en wanneer niet. Daarnaast doen we voorzichtig. Toch was die ene dag in december de eerste keer dat hij in me klaarkwam terwijl we wisten dat ik aan het ovuleren was. En dat was dus meteen raak. Terwijl we hadden bedacht pas in maart ‘’te beginnen’’. Alsof ons kindje er op aan het wachten was…